عید

عید یعنی بازگشتِ به حقیقت و اصلِ خودت

«عید» از ریشه «عود» می آید. یعنی «بازگشتِ» به حقیقت و اصل و ریشه ی خودت. یعنی ما بر می گردیم به بهار و عید می گیریم، زیرا بهار باز گشته و ما به فصل بهار و تازگی و طراوت برگشته ایم..

«عید سعید نوروز» عید مبارکی است. اسلام هم به دلیل وجودِ خصوصیت های زیبایی که در این عید هست، آن را پذیرفته و تأیید و تبلیغش کرده است و  مردم را به برگزاری این عید تشویق کرده است.  به خاطراین که قبل از آمدن این عید، نظافت و پاکی و شستشو و اصلاح وجود دارد.

در این عید، نو شدن، صله ارحام، پیوند، مهمانی، ارتباطات،‌ آشتی و کنار گذاشتن کینه ها وجود دارد و شیطان به شدت از این مسئله در رنج و عذاب است.

عید نوروز فواید فوق العاده زیادی دارد. بگذریم از خرافاتی مثل چهارشنبه سوری.  عید نوروز یک عید دوست داشتنی است و برای ما صرفا عید ملی نیست؛ بلکه  عید مذهبی و معنوی هم است.

چون معصوم (علیه السلام) روی آن تأکید کرده و محتوایش هم محتوایی است که عقل و شعور و دین و فطرت ما تأییدش می کنند. مثل صله ارحام و حذف کینه ها و دوستی و مسافرت، که اینها همه عبادتند. بعضی ها عبادت های واجبند و بعضی ها عبادت های مستحب هستند. مثلا مسافرت که یک عبادت مستحب است؛ یا نظافت که امر واجبی است. اینها خیلی ارزش دارند.  

معصوم (علیه السلام) فرمود: «لیس العید من لبس الجدید انما العید لمن امن الوعید= عید برای آن نیست که لباس نو بپوشید. عید برای کسی است که خاطرش جمع باشد، کارهایی که کرده است، در روز قیامت می‌تواند جوابشان را بدهد». اگر کسی گناه نکرد، این عید دارد.

علی (علیه السلام) فرمودند: «کُلُّ یَومٍ لا یُعصَی اللَّهُ فیهِ فَهُوَ عِیدٌ = هر روزی که در آن خداوند نافرمانی نشود، عید است»(نهج البلاغه ، حکمت ۴۲۸).

بهار فقط رویش جسمی نیست، بلکه رویش روحی هم است، آمادگی نفس برای رشد است. تازگی و اصلاحِ کدورت ها و آفت ها و معصیت ها و زخم هایی  است که در گذشته انسان دیده و برای همین هم این دعا در آن وارد شده است:

«یا مقلب القلوب والابصار؛ یا مدبر اللیل و النهار؛ یا محول الحول والاحوال؛ حول حالنا الی احسن الحال». مستحب است که در هنگام تحویل سال، 365 مرتبه این دعا را بخوانیم تا در تمام روزهای سال  حال خوب و خوشی داشته باشیم.